Edo Mote,
de man in Papua die steun verdient ...
De organisaties Papua Jeugd naar School (PJNS) en Hapin werken al jaren plezierig en doelmatig samen met Edo Mote, de directeur van de organisatie Papua Mandiri Sentosa (‘Papua wordt zelfvoorzienend’). Hij zet zich in voor kinderen in Papua die door omstandigheden niet naar school (kunnen) of extra training nodig hebben. Graag stellen we Edo kort aan u voor.
Edo kwam tijdens zijn studententijd met ons in contact. Hij studeerde culturele antropologie met een studiebeurs van beide achtereenvolgende Nederlandse organisaties (Hapin & stichting PJNS). Hij deed uitgebreid sociologisch onderzoek in het gebied van het Kombaivolk in de binnenlanden van Papua. Op dit onderzoek is hij ook afgestudeerd. Edo wil zijn wetenschappelijk werk dienstbaar maken aan de samenleving. Dat verklaart zijn grote maatschappelijke betrokkenheid. Zijn onderzoek was er op gericht om de lokale Kombai gemeenschappen te helpen om zich op de aanstormende veranderingen van de moderne tijd voor te bereiden. Hoe zorg je ervoor dat een leefgemeenschap, die een lange traditie kent en verbonden is aan de eigen grond, in stand en weerbaar blijft als grootschalige houtkap en bestuurlijke en economische veranderingen van bovenaf je bestaan bedreigen?
Na zijn afstuderen ging Edo aan de slag als hulpverlener voor kansarmen en berooiden in Merauke, een stad in het zuiden van Papua. Hij zette projecten op met zijn organisatie Papua Mandiri Sentosa, die gericht waren op leden van het Asmat volk die vanuit het binnenland een beter leven zochten in de stad. Twee van die projecten lichten we hieronder uit.
Maaltijden voor schoolkinderen
Project stichting Papoeajeugd naar School
In de stad Merauke (in het zuiden van Papua) wonen ongeveer achtduizend Asmatters. Ze zijn afkomstig uit het gebied van het Asmatvolk. Armoede, werkloosheid en gebrek aan perspectief dreven hen naar de stad, op zoek naar een beter leven. Ze belandden bij gebrek aan middelen in de achterstandsbuurten van Merauke. Daar zijn de leefomstandigheden zwaar: slechte behuizing, weinig sanitaire voorzieningen en geen inkomen. De spiraal van armoede dreigt zich te herhalen bij de volgende generaties. Veel kinderen zijn ondervoed. Een plek om rustig huiswerk te maken is er nauwelijks. Het is dan ook geen wonder dat de kinderen het op school niet redden en ermee stoppen.
Edo Mote laat het er niet bij zitten. “In de Asmatcultuur zijn kinderen tot hun zesde afhankelijk van hun ouders voor voedsel en verzorging. Daarna worden ze zelf verantwoordelijk voor hun levensonderhoud. Dat is de reden waarom Asmat-kinderen vaak op straat zwerven om aan eten te komen. Ze werken als parkeerwachter voor een winkel (bewaken brommers en auto’s) of verzamelen afval waarmee ze wat verdienen. Soms zie ik ze voor restaurants, bij geldautomaten of winkels staan wachten, in de hoop op een grijpstuiver.”
Samen met een groep vrijwilligers heeft Edo voor deze kinderen onderwijsactiviteiten opgezet. Stichting Papoeajeugd naar School helpt mee door het financieren van schoolmaaltijden.
Onderwijscentrum: bijles voor Papoea-jongeren
Project Hapin (Papua Support Foundation)
Stel, je solliciteert bij een werkgever of doet toelating voor de universiteit, maar je hebt nog nooit een computer aangeraakt, spreekt geen woord Engels of hebt geen goede schrijf- en spreekvaardigheden. Dan maak je natuurlijk geen schijn van kans. In Papua is dat niet anders. De stichting van Edo traint zoveel mogelijk Papoea-jongeren in basisvaardigheden, zodat zij straks een (betaalde) baan kunnen vinden of kunnen studeren. Jaarlijks is er plek voor ongeveer 65 jongeren.
De Papoea’s worden gemarginaliseerd en gediscrimineerd in eigen land. Dat werkt door tot in het klaslokaal. Het Indonesische onderwijssysteem past niet bij de leefwereld van de Papoea’s en er wordt lesgegeven in een taal (bahasa Indonesia) die veel Papoea-jongeren niet eigen zijn. Dit schetst het spanningsveld waarbinnen de organisatie van Edo Mote actief en werkzaam is. Er zijn grote verschillen in basisvaardigheden tussen Papoea-jongeren en jongeren die van andere eilanden van Indonesië naar Papua zijn gekomen (transmigranten). Dat merk je als het gaat om spreken in het openbaar, het opstellen van een rapport maar ook digitale vaardigheden. Dat is problematisch, want als je niet in staat bent je studieverslagen uit te typen of je huiswerk digitaal in te leveren zul je ook nooit een diploma kunnen halen. En dat maakt de kans op een (betaalde) baan erg klein.
In het onderwijscentrum van PMS kunnen Papoea-jongeren deze essentiële basisvaardigheden bijspijkeren. Buiten schooltijd kunnen ze terecht in het centrum voor onder meer schrijf- en spreekles, Engelse les en computerles. De trainingen worden gegeven door gecertificeerde trainers met kennis van de lokale context. Zodat de Papoea-jongeren in de breedste zin gevormd worden en dezelfde kansen krijgen als hun leeftijdsgenoten die van elders komen. PMS betaalt zelf het salaris van haar medewerkers en zorgt voor de locatie en de benodigde lesmaterialen. Hapin financiert de trainers.
Wil jij, net als wij, Edo helpen in zijn missie?
Wat kun jij doen?
Je kunt bijvoorbeeld met jouw basisschool een sponsoractie of sponsorloop organiseren of flessen ophalen en inleveren.
Je donatie kun je over op IBAN: NL37RABO0444072470 t.n.v. Stichting Hapin, Utrecht, o.v.v. ‘sponsorloop Edo’. De opbrengsten worden verdeeld over de twee projecten. Wij helpen je graag op weg. Bijvoorbeeld door gastles te geven als kick-off voor jouw inzameling of mee te denken over een passende flyer.
